Thuisonderwijs

Thuisonderwijs.. Tja, ik kan niet ontkennen dat ik er geen liefhebber van ben. Afgelopen zondag bekroop me dan ook het gevoel van ´daar gaan we weer...´ Thuis werken en tegelijkertijd zo goed en kwaad als kan het thuisonderwijs van mijn oudste zoon begeleiden. Dat laatste gaat overigens gepaard met de nodige discussies. Volgens hem bak ik er dan ook, ondanks mijn goed bedoelde hulp, weinig van als juf Mama. En eerlijk is eerlijk, soms ben ik het ook helemaal met hem eens. Aangezien mijn eigen aandacht vooral gericht is op mijn werk, vraag ik de nodige zelfsturing van mijn kinderen. Met als gevolg dat bijvoorbeeld mijn jongste zoon om 14.00 uur nog altijd, na meerdere aansporingen van mijn kant vanachter mijn computer, in zijn pyjama door het huis loopt. Maar ik vraag me dan ook af… beschikken onze kinderen en leerlingen wel over voldoende zelfsturing om in deze bijzondere situatie goed thuis aan de slag te kunnen? En wat heeft deze hele situatie voor impact op hun welbevinden? Uiteraard zullen er kinderen zijn die weinig strubbeling ervaren. Maar waarschijnlijk herkennen velen zich in mijn verhaal. En gezien het feit dat de executieve functies zich tot in de late adolescentie blijven ontwikkelen zullen veel kinderen over onvoldoende zelfsturing beschikken. Bovendien zal menig kind in deze ongewone situatie stress ervaren. En laat dat nou net schadelijk zijn voor de neurologische ontwikkeling van de hersenen. En om die reden is mijn intentie om niet te streng te zijn voor mijzelf en voor de kinderen. Mijn eigen kinderen, maar ook voor de kinderen die ik begeleid op school. Door aandacht en begrip voor elkaar te hebben, elkaar te helpen, in gesprek te blijven met de ander, te accepteren dat niet alles loopt zoals ik zou willen en ruimte te creëren voor ontspanning proberen we deze lockdown zo soepeltjes mogelijk door te komen.  En laten we hopen dat we elkaar dan weer gauw zien op school!;None;None