Ready for the Ride – Liefde & Moreel Leiderschap

Liefde Op zoek naar liefde - Voor vele religies, talloze geestelijke stromingen op aarde en de meeste ouders en hun kinderen is liefde wel zo’n beetje het hoogste goed, waarnaar elk mens verlangt. Tegelijkertijd is het begrip liefde zo vaak vervormd en ‘misbruikt’, dat de vlag van liefde de werkelijke lading doorgaans niet meer dekt. Ieder mens en zelfs elk dier verlangt naar genegenheid, naar liefde, naar warmte, naar geborgenheid en is vaak bewust of onbewust op zoek naar deze liefde, maar waar vind je haar nog? Het begrip liefde – Het begrip liefde kent talloze gradaties, zoals ook een ui laag naar laag afgepeld kan worden, om steeds dichter bij de kern uit te komen. Zo is er sprake van fysieke liefde, maar ook van geestelijke liefde en van Goddelijke Liefde. We kennen vormen van zelfzuchtige, egoïstische liefde, maar ook van onbaatzuchtige, universele liefde. De ene vorm van liefde sluit de ander niet uit. In het Sanskriet, een eeuwenoude taal uit India, spreekt men over Priya en Prem. Priya houdt de wereldse liefde in, de liefde tussen man en vrouw, tussen ouder en kind, etc. die fluctueert, komt en ook weer kan verdwijnen. Prem staat voor Goddelijke Liefde (met een hoofdletter). Zij is eeuwig en onafhankelijk van tijd en ruimte. Prem kan innerlijk ontdekt worden en laat zich onafhankelijk van zintuiglijke genoegens ervaren. Prem is een innerlijke kwaliteit van het menselijk hart. In ons hart verborgen ligt Prem te wachten om gekend te worden en zich te kunnen openbaren. Groei en ontwikkeling van liefde – Als grote, wijze Meesters, zoals Jezus Christus, over Gods Liefde spreken, hebben Zij het over Prem, over die hoogste, onveranderlijke, niet zintuiglijke Liefde, die elk mens als een ongekende schat in zich meedraagt. Wat vreemd is en me ook wel verwondert, is dat in het onderwijs volop gesproken wordt over intellectuele en sociaal, emotionele ontwikkeling, maar niet over de ontwikkeling van liefde, terwijl liefde de diepste drijfveer is, die ieder van ons in diepste wezen beroert, drijft en die elk mens uiteindelijk ook zoekt. Komt dit doordat het begrip liefde door Eros Centra, Porno en andere ontwikkelingen in de samenleving zover van haar oorspronkelijke kern is 'weggedreven' en al te snel met ongewenste intimiteit ed. wordt geassocieerd? Of ligt de oorzaak in het feit dat we in de lo0p van de tijd onszelf zover eenzijdig naar buiten zijn gaan richten dat de innerlijke, spirituele ervaring van Goddelijke Liefde ons niks meer zegt en eerder als vaag, zweverig, of onrealistisch wordt beschouwd, terwijl deze Liefde de bouwsteen van onszelf en het hele universum is? Nemen we om deze redenen het woord liefde in het onderwijs niet, of nauwelijks, in de mond, laat staan dat we in visie- en missiedocumenten uitvoerig over de innerlijke ontwikkeling van liefde spreken? Durven en kunnen we de ontwikkeling van liefde openlijk op de agenda zetten, of weten we eenvoudigweg niet hoe we de ontwikkeling van liefde in de mens en dus ook in de leerling kunnen stimuleren? Zijn voor de ontwikkeling van liefde methodes ontwikkeld en waar en hoe dan, of komen we hiervoor bij de aloude tradities en Wijzen van weleer uit, of bij de enkele verlichte Meester, die er nu nog op aarde rondloopt en die nauwelijks wordt herkend? Gaat de aandacht van de media niet bovenal naar de bullebakken van deze tijd uit en staan we simpelweg niet meer open voor de Goddelijke Liefesboodschap die door de tijden heen - en tot op de dag van vandaag toe - door grote Meesters is uitgedragen en voorgeleefd? Herstel van Liefde – God wordt vanuit vele geestelijke en religieuze invalshoeken aan Liefde gelijkgesteld. God = Liefde en Liefde = God. De Goddelijke Liefde en creatieve, intelligente scheppingsenergie vormt voor velen de Basis, of de Bron, van het bestaan en van de schepping als geheel. Op een bepaald moment is de mensheid het contact met deze (innerlijke) Bron verloren. Binnen het Christendom houdt de één graag vast aan het verhaal van Adam en Eva, waar de ander het ruimer ziet, maar de essentie van dit gemis aan Liefde blijft hetzelfde. Weer anderen wijten het verlies van Liefde aan het materialisme, aan de tijd waarin we nu leven; in het Hinduisme wordt het verlies van het contact met de universele Liefdesbron verklaard vanuit de verschillende cycli, die de schepping doormaakt, zoals de pendule van een klok keer op keer uitslaat, om vervolgens weer in het midden terug te keren, schepping, na schepping, na schepping. Maar hoe herstel je het contact met deze Bron van Liefde en wat zegt dit over de ontwikkeling van moreel leiderschap? Liefde en moreel Leiderschap – Vele, grote Heiligen uit diverse wereldreligies waren doordrenkt van universele, Goddelijke Liefde en tevens waren Zij grote, morele leiders. Van Jezus wordt gezegd dat Hij gezag had. Het volk hing aan Zijn lippen. Dikwijls trok Hij Zich in stilte terug om alleen met God en de Goddelijke Liefde te zijn. Hij onderhield deze Liefdesrelatie en voedde haar. In de Bijbel wordt gesproken over het belang van gebed, niet op de hoeken van de straten en de pleinen, maar in het verborgene, in je stille binnenkamer, in alle eenvoud, zonder omhaal van woorden. Tegenwoordig is meditatie in de mode, als tegenhanger van een sterk naar buiten gerichte samenleving, waarbij doorgaans ook weinig woorden worden gebruikt. Het Jezus-gebed is hier ook een voorbeeld van. Het luidt: Heer Jezus Christus, ontferm u over mij. Dit gebed, of deze meditatie, wordt voortdurend in stilte herhaald. Hoe het werkt wordt uitvoerig beschreven in het boek: De weg van een pelgrim, waarin een eenvoudige, Russische monnik op zoek gaat naar een hechte liefdesrelatie met Jezus, wat hij dankzij dit gebed ook bereikt. Vormt deze diepe liefde, waarbij de menselijke liefde opgaat in de universele, Goddelijke Liefde niet de ultieme basis voor moreel gedrag en daardoor ook voor moreel Leiderschap?! Brug te ver – Ik besef dat dit Blog voor velen een brug te ver is, maar is dit de reden het niet te plaatsen? Dit doet me denken aan een gelijkenis van de Griekse wijsgeer Plato. Hij vertelt over een volk dat generaties lang in een grottenstelsel leeft. Het enige dat de mensen waarnemen, zijn de schaduwen die zij vanuit de buitenwereld tegen de wanden van hun grot weerspiegeld zien. Al hun problemen worden binnen de context van hun grot uitvergroot, omdat zij niet weten dat er zich een wereld van licht en kleur buiten hun grot bevindt. Kan het zijn dat de problemen in het huidige onderwijs en in de samenleving als geheel, waaronder ook de problematiek van moreel, onverantwoord gedrag en -leiderschap te wijten is aan het ontbreken van contact met de innerlijke, Goddelijke Bron van Liefde en Licht in ons allen? Kan het zijn dat herstel van dit contact met deze Bron dé oplossing biedt voor talloze problemen, waarmee wij vandaag de dag in en buiten het onderwijs geconfronteerd worden? Vanuit hun grotendeels donkere en duistere grot zullen velen hoogstwaarschijnlijk boos worden en zeggen: ‘Man, waar heb je het over?! Sta met beide benen op de grond! Zo eenvoudig ligt het niet!’ Dezelfde kritiek kreeg ook die ene grotbewoner uit Plato’s verhaal over zich uitgestort, die de weg naar de lichte buitenwereld vond en bij zijn terugkeer voor gek verklaard, verguisd en verketterd werd, want zo licht en kleurrijk zit de wereld niet in elkaar! Nee, inderdaad, de wereld ín de grot niet, maar de buitenwereld wél. Maharishi Mahesh Yogi, de grondlegger van het Transcendente Meditatie Programma, zei eens: ‘Kennis is gestructureerd in bewustzijn.’ Hiermee bedoelt hij dat je – afhankelijk van je bewustzijnsniveau – bepaalde kennis wel, of niet, kunt opnemen en aanvaarden. Om deze reden zijn door de eeuwen heen grote Meesters en Heiligen dikwijls bedreigd, zwart gemaakt en zelfs gedood, omdat de gevestigde orde hun Liefdesboodschap niet kon / wilde aanvaarden, omdat dit een grote, persoonlijke transformatie zou betekenen en daar had men (ook binnen de gevestigde Joodse orde in Jezus tijd) geen oren naar. Om deze uitspraak: ‘Kennis is gestructureerd in bewustzijn’ te verduidelijken: Iemand die een berg langs de koude noordwand beklimt, zal een heel andere kijk op de berg (het leven) hebben, dan iemand die de berg langs de warme zuidkant bestijgt. Geniet je op de bergtop van het zonnige vergezicht, dan heb je een totaal andere blik op de werkelijkheid, dan iemand die halverwege is, of nog in het dal verblijft. Bij al deze personen is hun kennis over één en dezelfde berg anders in hun bewustzijn opgeslagen, afhankelijk van hun  ontwikkelings- en klimniveau. Een ander voorbeeld: Vier blinden in Azië komen onderweg een obstakel tegen. De eerste zegt: ‘Wat een lang touw is dit.’ De tweede merkt op: ‘We hebben te maken met een stevige, sterke boomstam.’ De derde blinde geeft aan dat een oude tuinslang hun pad blokkeert. De vierde laat de andere drie vol overtuiging weten dat er een muur op hun pad is geplaatst. Er is sprake van een enorme spraakverwarring, waarbij zij alle vier hun eigen gelijk proberen te halen. Een ruzie lijkt onvermijdelijk, terwijl zij alle vier over één en dezelfde olifant spreken. Jezus vertelt: ‘Wie ogen heeft, zie en wie oren heeft, hoor.’ Zien wij de totale werkelijkheid wel, die grote Meesters ons door de eeuwen hebben voorgeleefd, omdat we ziende blind zijn (zoals de mensen in de grot van Plato) en horende doof? Wordt het niet tijd – ook voor de ontwikkeling van moreel leiderschap – dat we de brug van Goddelijke, Universele Liefde oversteken?! Een brug te ver? Blijven we in de grot van Plato aan ons oude, vertrouwde, beperkte mensbeeld vastzitten, of stellen we ons open – ook in het onderwijs – voor die Liefde die alles (in ons) vermag en die alles kan? Tja… de tijd zal het leren.;None;None