Pionieren met ups en downs

Na 4 maanden pionieren wordt het tijd om de balans op te maken tot nu toe.  Het pionieren vind ik erg leuk maar ook verwarrend. Het ene moment denk ik goed op weg te zijn, het volgende moment slaat de twijfel toe: hoe zinvol is het waar ik mee bezig ben.  Na onderzoek blijken er meerdere leerlijnen te bestaan voor diverse doelgroepen. Voegt het iets toe om zelf een leerlijn te willen maken, afgestemd op de disharmonische ontwikkeling van kinderen met Down Syndroom (DS) in het regulier onderwijs?  Ja, ik denk toch dat een leerlijn die afgestemd is op deze kinderen in het regulier onderwijs nog niet bestaat en waardevol is. Zo kan het onderwijs passend gemaakt worden op een eenvoudiger manier met minder inspanning van de leerkracht dan wanneer de leerkracht met leerlijnen moet gaan werken die gebruikt worden in het speciaal onderwijs en heel anders zijn.  Gelukkig krijg ik veel positieve reacties en denken collega’s mee hoe we vorm kunnen geven aan een leerlijn voor kinderen met DS (voor groep 2 en 3) wat aansluit bij de leermogelijkheden van het kind en niet te ver afstaat van de leerlijn die voor het reguliere kind gevolgd wordt. Het uitgangspunt is tenslotte: gewoon waar het kan, speciaal waar het moet!  Waar ik heel blij van ben geworden is het feit dat er met mij contact is gezocht om binnen een bestaande cursus voor ouders en leerkrachten van kinderen met Down Syndroom te komen vertellen over de leerlijn taal/lezen. Deze logopediste heeft mij al veel geleerd over de ontwikkeling van kinderen met DS en zij denkt ook van mij te kunnen leren! Dat voelt heel bijzonder!  Dit houdt wel in dat ik voor die datum (in maart) dit onderdeel afgerond moet hebben. Hier ligt op dit moment mijn grootste uitdaging!;None;None