Mijn 'tweede' eerste blog

Tja, het moet er nu toch maar van komen, de eerste blog. Of eigenlijk mijn 2e , want ik had er eentje geschreven en toen ik die wilde plaatsen lukte dat niet… Misschien is dat eigenlijk wel een mooi symbool voor mijn LOF-project. Want uiteindelijk is het schrijven van het blog belangrijker geweest dan het plaatsen, het proces was leerzamer dan het product. Maar tegelijkertijd voelde het een beetje als falen, want er was immers geen leesbaar blog. In de tien jaar dat ik nu kunstvakken geef ben ik het proces steeds belangrijker gaan vinden en heeft het (eind)product voor mij minder belang gekregen. Maar leerlingen zien dat toch vaak anders. Nu ik lesgeef op een gymnasium merk ik dat daar veel leerlingen belemmerd worden door dat productgerichte werken. Ze durven geen risico’s te nemen of te vertrouwen op hun gevoel. Voor de ontwikkeling van creativiteit is meer vrijheid en vertrouwen nodig. Afgelopen schooljaar ben ik, door privé omstandigheden gedwongen geweest om de controle wat los te laten en ik merkte dat zowel leerlingen als ikzelf dat eigenlijk wel prettig vonden. Daarnaast waren er in één week een aantal voorvallen die er voor zorgde dat ik het toch echt anders wil gaan aanpakken. Zo was er het zeer perfectionistische meisje dat stilletjes zat te huilen boven haar werkstuk omdat het ‘toch nooit zou worden als ze in haar hoofd had’ waardoor ze niet inzag wat voor mogelijkheden & kwaliteiten er zaten in het werkstuk dat voor haar lag. Nadat ik haar er van verzekerd had dat ze een voldoende zou krijgen en vooral iets moest gaan doen dat ze leuk vond, lukte het haar om het eindwerk los te laten. Uiteindelijk kwam ze via diverse experimenten met materiaal met een werkstuk dat ze nooit van tevoren had kunnen bedenken. Hierna heb ik besloten om geen cijfers meer te geven en te kijken naar de mogelijkheden van de leerling. Ik ben de enige docent beeldende vorming op school en geef de leerlingen dus drie jaar les. Ik durf wel te zeggen dat ik ze ken en dat ik, samen met hen, kan bepalen wat zij nodig hebben om zichzelf op beeldend vlak te ontwikkelen. Dit schooljaar wordt het eerste schooljaar dat ik geen cijfers geef en dat is de sfeer ten goede gekomen. Het schrappen van cijfers geeft meer vrijheid, maar zeker geen vrijblijvendheid. De leerlingen voelen dat prima aan, zijn gemotiveerder en durven meer. En dat is een mooi proces om mee te maken. ;None;None