LOF en lof

Blog 2, Blended learning bij de verpleegkunde student. Al weer bijna halverwege mijn jaar waarin ik samen met LOF-budget stappen mag gaan zetten om blended learning een structureel onderdeel te maken van ons onderwijs voor de verpleegkunde studenten. In mijn aanvraag voor de subsidie (in mei) schreef ik destijds dat er een verschuiving aan het ontstaan was in prioriteiten. De (leerling)verpleegkundige zijn hard nodig op de werkvloer en we merken dat flexibiliteit in ons onderwijs niet alleen een mooi uitgangspunt is maar ook noodzaak in een tijd waarin Corona de boventoon voert. Blended learning, en de manier waarop ik het voor mij zie om dit in te zetten, is een goede manier om die flexibiliteit hier aan te brengen. Want leren gebeurt niet alleen in de klas maar juist ook in de praktijk. En hoe kan fysiek onderwijs gecombineerd worden met online onderwijs? In dit proces ben ik nu druk bezig met mijn collega’s van de opleiding Verpleegkunde om een visie te vormen op blended learning en samen aan de slag te gaan met het her-ontwerp. Mooie eerste stappen waarbij mijn streven is om aan het einde van de winter al aan de slag te gaan met de implementatie en nog voor de zomer deze eerste stappen te evalueren. Maar hoewel ik jullie graag in de stappen die ik afgelopen maanden heb gezet graag mee wil nemen schijf ik deze blog niet alleen daarover. Want uiteindelijk is het uitgangspunt van elke innovatie dat het ten goede komt van de kwaliteit van het onderwijs en dus de student. En juiste over die student, de verpleegkunde student, wil ik wat over schrijven. Wat heb ik een ongelooflijke respect en bewondering voor de kracht en het doorzettingsvermogen wat ze hebben. Wat ze altijd al hadden maar in de afgelopen 9 maanden uit nood nog sterker naar voren is gekomen. Wat hebben ze afgelopen maanden ongelooflijk hard moeten werken. Naast werkweken van soms wel 50 uur vanwege tekorten ook nog het kind van, ouder van, partner van te zijn. En ik heb in de gesprekken met mijn studenten veel verdriet en onmacht gehoord. Dierbare die ze verloren hebben aan corona, het werken op een covid afdeling en daar het verdriet voelen van de mensen die op hun afdeling verblijven maar ook van de familie en ook het gevoel van onmacht als er weer een uitbraak was op een afdeling en het aantal besmettingen enorm opliep. En daarnaast dus nog een opleiding doen, leerling of stagiaire zijn. Opdrachten en examen moeten maken en aanleveren naast de 50 uur die je al op de werkvloer hebt gestaan. En dat voornamelijk online. Want vanwege het grote risico op kruisbesmetting geven wij de lessen sinds de herfst weer geheel online. En dat vergt weer wat van een student, digitale vaardigheden, een goed leerklimaat thuis (partner en kinderen om je heen is niet altijd ideaal om de lessen te kunnen volgen) en motivatie. Dus mijn LOF en lof is voor deze studenten. Voor de helden in de zorg, voor de kanjers die ondanks alles door gaan. Als ik het heb over mijn motivatie, waarom vind ik blended learning zo belangrijk? Dan kijk ik naar mijn studenten en wil ik door middel van blended learning flexibel onderwijs mogelijk maken, nog meer de driehoek vormen tussen student, instelling en docent en in kunnen spelen op specifieke leerbehoeftes (evalueren, feedback, toetsen) en de juiste balans tussen didactiek-vakinhoud- technologie. En daar ben ik, samen met mijn collega’s, stappen in aan het zetten. Want onze studenten, de toekomstige verpleegkundige, die verdienen alle lof!;None;None