Lieve collega, ik mis je!

Lieve collega´s, Gisteren stond ik in de noodopvang, het was fijn om weer even op school te kunnen zijn. Even de deur uit, maar vooral ook weer even onder de mensen. In deze gekke tijd realiseer ik me meer dan ooit hoe waardevol ik het vind om onderdeel uit te maken van dit team. Op de eerste plaats omdat ik het vaak erg gezellig met jullie heb. Omdat ik lol met jullie maak, maar ook goede en fijne gesprekken kan voeren. En volgens mij werkt het voor ons, als volwassenen, precies zoals bij kinderen in de klas. Deze relatie, binding en sociale veiligheid is de basis om überhaupt tot ontwikkeling te komen. Maar behalve deze waardevolle, sociale momenten mis ik jullie op de tweede plaats ook vanuit mijn rol als ´LOF-leraar´.  Alleen ga je sneller maar samen kom je verder, één van de LOF-overtuigingen. En dat is precies wat ik op dit moment ervaar. Wat betreft mijn LOF-project maak ik stappen en wordt e.e.a. steeds concreter. Maar gedurende het hele proces als LOF-leraar ervaar ik hoe belangrijk het is om met jullie in gesprek te blijven. Om mijn inzichten te kunnen delen, om jullie ervaringen aan te horen, om mooie momenten te delen of om jullie kritische blik te vragen. Behalve dat deze momenten me verder brengen in mijn proces, werken ze ook als een soort motor/ drive. Ze motiveren mij om steeds verder in het onderwerp te duiken en nieuwe stappen te zetten. Het is gek om vanuit thuis alleen bezig te zijn met een schoolbrede verandering. We zoeken daarom naar oplossingen en kansen om toch met elkaar in contact te blijven en maken er het beste van. Maar lieve collega´s toch wilde ik jullie dit even zeggen… Ik mis jullie!;None;None