Lensbased

In het tijdsbestek van vijftien jaar heb ik op mijn school het vakgebied fotografie een revolutie door zien maken. Mijn loopbaan in het onderwijs begon met leerlingen de beginselen van de analoge fotografie bij te brengen. Een opdracht duurde daardoor al snel meerdere lessen. Eerst foto’s maken. Zeker 36 opnamen en dat nam al snel een volledige les in beslag. Daarna de film ontwikkelen en laten drogen. Opnieuw snel een les voorbij. Daarna kwam het afdrukken, een magisch moment voor velen. Echter om één of twee fatsoenlijke afdrukken te verkrijgen waren de meesten toch al snel weer een volle les bezig. Eén opdracht duurde zo al met al snel een week of drie en dat alles aan groepen van zo’n 8 leerlingen… Ach waar blijft de tijd. Na enkele jaren deed de digitalisering zijn intrede. Eerst nog door de negatieven in te scannen, maar als snel kwamen de eerste digitale camera’s de school binnen. Daarmee verdween direct ook het Doka-gedeelte. Andere docenten namen de digitale doka over want Photoshop kon voor veel meer vakken ingezet worden dan alleen fotografie. Het vak Fotografie kwam daardoor onder druk te staan, maar tegelijkertijd konden we er wel voor zorgen dat de gemaakte foto’s gebruikt gingen worden bij andere vakgebieden. Iets wat heel veel mooie resultaten heeft opgeleverd en soms natuurlijk ook voor de nodige frustraties zorgde. Zoals foto’s die niet altijd op tijd klaar waren om daadwerkelijk gebruikt te kunnen worden bij andere vakken. Desalniettemin tijden veranderen en al snel kon je met een videocamera foto’s maken en met fototoestellen filmen. Het vakgebied veranderde, leerlingen werden studenten en de smartphone deed zijn intrede. Tijd voor een nieuwe revolutie en wat voor één! Elke student heeft nu zijn een eigen foto- en of filmcamera bij zich en nog veel meer. De smartphone is een krachtige computer die in staat is om uit te groeien naar een geheel nieuw en spannend gereedschap. Een gereedschap dat realistische beelden interactief kan maken, dat werelden kan laten zien die zich virtueel om ons heen bevinden. Men kan nu foto’s maken die niet langer statisch en alleen op ‘papier’ te beleven zijn, maar waar we middenin kunnen staan. Die we kunnen manipuleren en kunnen vermengen met andere beelden om ze opnieuw te herschikken. Door al deze nieuwe en spannende ontwikkelingen ben ik ervan overtuigd geraakt dat je er met puur fotografie in je lesprogramma niet meer bent. Niet dat ik daarmee wil stellen dat fotografie obsolete is geworden. Neen, het stilstaande beeld is nog steeds springlevend, alleen moeten we toe naar een nieuw begrip. Studenten moeten zowel, stilstaande, bewegende als interactieve beelden kunnen lezen en maken. Daarnaast moeten ze ook leren dat ze al deze zaken kunnen combineren om er fantastisch en verbeterde nieuwe werken mee te kunnen maken. Vandaar mijn hartstochtelijke pleidooi voor het vakgebied Lensbased. Wat valt onder lensbased: Alle creatieve uitingen waarvoor een lens nodig is om beelden te maken of te tonen. Te denken aan: • Traditionele film en fotografie • Cinemagraphs • 360 fotografie en film • Augmented reality • Virtual Reality • Alterd reality • Video- of projectionmapping • Interactieve media zoals digital signage die bijvoorbeeld gebruik maken van een kinect o.i.d. Wat is het doel? Het aanbieden van een leeromgeving waarbij, voorheen afzonderlijke (en nieuwe beeldmedia), tezamen gezien gaan worden als behorend bij de gereedschap set van de hedendaagse ontwerper. Daarbij kan er geëxperimenteerd worden met nieuwe vormen van analyse en creatief practicum die (digitale) beelden behandelen als ruw materiaal open voor recombinatie, manipulatie en vormgeving. De lens-based leeromgeving kan daarnaast zowel ondersteunend als leidend zijn bij het verkennen van nieuwe technieken en moderne storytelling.;None;None