Ik kan hem toch onmogelijk begrijpen als hij mij niets wil vertellen...

Vandaag heb ik het met een collega over het verloop van mijn LOF initiatief en mijn laatste blog ‘’Stop met oordelen, begin met begrijpen’’. Een jongen uit zijn klas wilde vandaag niet aan zijn taken beginnen. Ondanks de herhaalde instructies van de leerkracht kiest de jongen er toch voor om in zijn stripboek te gaan lezen. Mijn collega is verbaasd en gaat het gesprek aan. Waarom kiest deze jongen er toch voor om in zijn stripboek te gaan lezen? Helaas levert dit gesprek niet het gewenste resultaat op. De jongen gaat het gesprek niet aan en kan alleen maar aangeven dat hij niet weet waarom hij voor het stripboek kiest. Mijn collega besluit dat hij de jongen zo niet kan helpen en hij de taken dan maar thuis moet maken. ‘’Ik was niet oordelend Ellen, maar ik kan hem onmogelijk begrijpen wanneer hij me niets wil vertellen!’’ Tja, dat is natuurlijk helemaal waar. En met de vraag die hij stelde: ‘’Waarom ben je niet aan je taak begonnen?’’ is ook helemaal niets mis. Waarom lukte het dan niet om het gesprek aan te gaan? Dat heeft alles te maken met de intentie waarmee een vraag wordt gesteld. Of de intentie die wordt gevoeld door de ontvanger, bedoeld of onbedoeld! Hoe vaak stellen wij vragen als: ‘’Waarom heb jij je (huis)werk niet af?’’ of ‘’Wat doe jij op de WC?’’ Zijn wij op dat moment oprecht geïnteresseerd? Proberen wij dan een kind te begrijpen? Of hebben wij dan een oordeel? Het kan beiden? Maar vaak zijn wij niet geïnteresseerd in het antwoord en willen we slechts een boodschap geven, oordelen. In dit geval was de intentie van mijn collega goed, hij wilde de jongen proberen te begrijpen. Maar dat kon deze jongen niet weten. Hij was bang voor een oordeel. Het was natuurlijk niet goed dat hij niet aan zijn taak was begonnen. En de leerkracht zou vast elke reden die hij zou noemen geen goed genoeg argument vinden om niet aan zijn taak te beginnen. Mijn collega greep zijn kans en ging het gesprek opnieuw aan. Om onduidelijkheid te voorkomen benoemde hij zijn intentie. Hij wilde de leerling oprecht begrijpen. Wat er gebeurde? Er volgde een mooi gesprek. Waarbij de jongen emotioneel aangaf waar hij vastliep en hoe hij de hulp van zijn leerkracht kon gebruiken. Wat een prachtig resultaat! Een voldaan gevoel bij mijn collega, hij had echt iets voor deze jongen kunnen betekenen. En wat moet deze jongen zich gehoord en gezien hebben gevoeld vandaag. Hadden we allemaal maar een leraar die ons dat gevoel gaf. ;None;None