Het begin van een nieuwe ruimte
“Wat zijn je plannen als ICT’er” voor komend jaar?” Vroeg mijn directeur toen ik net halverwege het jaar de ICT’er van de school werd. Over mijn antwoord hoefde ik niet lang na te denken. Ik wilde meer ICT in de school brengen want als jonge leerkracht weet ik als geen ander hoe belangrijk het is voor de school en ontwikkeling van de kinderen. Ja, die bakbeesten die wij nog in elk lokaal keer vier hadden staan, mochten wel is weg. Vol stof en het opslaan van bestanden was een hel, laat staan een opgeslagen bestand terugvinden. Bij mijn plan om meer ICT in de school te krijgen wilde ik ook wat meer met het gebouw zelf doen. Een oud pand (monumentaal) met een mega zolder wat net een oorlogsgebied is omdat niemand zich er verantwoordelijk voor voelde. Overal lag verf, karton, scharen, papier, stoelen, tafels schots en scheef en ook kon je er niks vinden wat je zocht. Owja, ik kwam er na drie jaar achter dat er ook nog een wc ergens verstopt was op de zolder, vele collega’s wisten het bestaan ook niet. Met die zolder moest iets gebeuren, al is het alleen al een klein gedeelte. Ga ik er wat computers plaatsen als een computerlokaal of zorg ik dat daar de mogelijkheid is om al je laptops op te halen? Nee, ik wil er een ICT lab van maken. Een mooie plek waar kinderen kunnen leren programmeren, dingen kunnen opnemen, kunnen werken met een greenscreen en hun eigen 3D creaties kunnen maken. Na wat denken en wat schrijven kwam ik met een plan. Een “lokaal van de toekomst”. Ideeën meer concreet opschrijven en door naar de stichting om te kijken of er financieel wat haalbaar was om mijn uren te kunnen verantwoorden. Helaas, het plan was niet vernieuwend genoeg… begrijpelijk. Meerdere scholen hebben wel een computerlokaal met een 3D printer en materiaal om te leren programmeren. Ik wilde wel verder met mijn idee, juist omdat ik er van overtuigd was dat het iets extra’s voor de school en vooral voor de kinderen kon betekenen. Kinderen met een talent voor programmeren en met computers werken. Met collega’s delen wilde ik in eerste instantie niet. Hoe meer mensen, hoe meer meningen en dan komt er niet altijd veel van de grond. Hoe betrek ik dan meer het team erbij om ze enthousiast te maken? Langzaam met een aantal collega’s in gesprek gegaan. Gelukkig was de cultuur coördinator zo gek om mee te doen met het plan. Er kwamen meer ideeën op papier en het “Lokaal van de toekomst” verdween steeds meer in een geheel in plaats van een los ding. Alle ideeën stonden op papier en we wisten waarvoor de zolder moest dienen! The TAC Room! Talent, Activation & Creation room. Dé plek in Alkmaar en omgeving waar kinderen, leerkrachten én ook studenten kunnen leren van elkaar. Dé plek waar het bedrijfsleven ook mee kan doen en hun steentje kan bijdragen ten behoeven van de kinderen. Dé plek waar alles draait om je eigen talent en het talent van anderen in te zetten. Een mooi, uniek en gaaf idee hadden we bedacht… maar we zaten nog steeds met die zolder als oorlogsgebied. Elke week hebben we een paar uur opgeruimd, dingen weggooien die we niet meer gebruiken, schoonmaken, tafels recht, vloer boenen, kasten leeg en ruimte creëren om daarna weer op te bouwen. Terwijl wij aan het opruimen waren heeft een binnenhuisarchitect mooie tekeningen voor ons gemaakt. Zo kwam het idee al meer tot leven en konden we het team laten zien wat het zou worden. Fantastisch hoe de tekeningen al vorm geven aan iets wat er totaal nog niet is. We brachten vorm aan ons idee. Waar kwam de ruimte voor techniek, waar kwam de ruimte voor expressie en waar kwam de ruimte voor moderne media? Na het een en ander puzzelen stond de basis er. Steeds meer collega’s zagen het groeien en werden enthousiast en wilde helpen met bijvoorbeeld: schilderen, schoonmaken, opruimen of ondersteunen in wat ze ook maar konden doen. Ik weet ondertussen zeker dat het een uniek en bijzonder project is. Een project met zoveel liefde en passie doen, kan alleen maar een succes worden.
;None;None