Eindpitch

Mijn naam is Suzanne Adelaar, leerkracht op basisschool Wereldwijs in Bilthoven. De school is gevestigd in het Cultureel en Educatief Centrum “Het Lichtruim”, met daarin o.a. de bibliotheek en het KunstenHuis (de muziekschool, theaterschool Masquerade en de Werkschuit). Een mooiere plek om als school aan de slag te gaan met kunst en cultuur is er niet! Voordat we ons intrek namen in dit gebouw hadden we mooie plannen over samenwerking met deze partners. Tot dit jaar kwam dit nog niet erg uit de verf. Mijn pioniersproject is gericht op het in gang zetten van een samenwerking met het KunstenHuis waarbij we gebruikmaken van de expertise en ruimten om zo een doorgaande lijn te creëren voor kunst- en cultuuronderwijs.     Pionieren was voor mij bruggen bouwen: een brug bouwen tussen Wereldwijs en het KunstenHuis. Een hele uitdaging! Je komt op onbekend terrein dat je je eigen gaat maken. Je trekt al gauw de stoute schoenen aan om nieuwe contacten te leggen. De kunst is om je proces steeds te delen met anderen, durven vragen en “gewoon” te starten met het uitvoeren van je plannen. Dat is in het begin doodeng, maar levert uiteindelijk veel op: het geeft een enorme kick als je voor elkaar krijgt wat je van plan was. Dat geeft energie! Natuurlijk ga je wel eens te ambitieus aan de slag en wordt je geduld wel eens op de proef gesteld. Maar… pionieren is vooral genieten; genieten van wat je met elkaar gerealiseerd hebt.     De eerste stap was verkennen; wat willen wij als team en waarom? Wat zijn de mogelijkheden binnen het KunstenHuis? De input was groot, de mogelijkheden zijn groots. Van groots dromen naar wat meer realistisch. Diverse mogelijkheden werden verkend, besproken, omarmd of weggezet.     Vervolgens begon het ontwerpen en het maken van plannen. Het terrein werd afgebakend: de insteek werd het gebruik van de methode Laat maar leren (beeldende vakken) en het vakgebied dans in combinatie met het gebruik van de ateliers en dansstudio. Tijdens het maken van de plannen was er steeds samenspraak met het team en werden collega’s meer betrokken bij het proces.     Het échte bruggen bouwen was het schrijven van het cultuurplan, het maken van praktische afspraken over het gebruik van de ateliers en studio’s, het maken van afspraken de leerlijn bij de methode Laat maar leren en het maken van de daarbij horende leskisten.  Tot slot moest de brug natuurlijk in gebruik worden genomen. Samen met enkele collega’s van Wereldwijs en het KunstenHuis heb ik drie workshops georganiseerd over dans en het werken in de ateliers aan de hand van Laat maar leren. Zo zijn collega’s letterlijk “de brug” over gegaan van Wereldwijs naar het KunstenHuis.     Het pionierstraject heeft mijn horizon verbreed, maar ook die van mijn collega’s. Wereldwijs kan nu verder bouwen aan een doorlopende lijn voor kunst en cultuur in samenwerking met het KunstenHuis.  Voor mij is het pionieren op Wereldwijs klaar. Met een goed gevoel laat ik die brug achter, in de wetenschap dat de collega’s de brug begaanbaar houden en verstevigen. Volgend jaar start ik op een andere school binnen de stichting en mag ik de ervaring die ik dit jaar heb opgedaan, inzetten om kunst- en cultuuronderwijs en de samenwerking met de culturele en educatieve partners ook daar op de agenda te zetten.  Pionieren is bruggen bouwen; is de ene brug af, neem de tijd ervan te genieten, want voor je het weet ben je bezig met het bouwen van een nieuwe brug!;None;None